Θεραπευτική παρέμβαση της Ομοιοπαθητικής σε διαταραχές του λόγου

Της Αικατερίνης Αντωνίου-Κεδηκγιάννη Ιατρού, από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 33

Η Ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει και σε παιδιά με βατταρισμό. Ενδεικτικά θα αναφερθούμε σε 2 περιπτώσεις, οι οποίες ενώ είχαν το ίδιο πρόβλημα, χρειάσθηκαν διαφορετικό φάρμακο για να βελτιωθούν.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Α'

Το πρώτο παιδί παρουσίασε πρόβλημα στην ομιλία «κεκέδιζε» εδώ και ενάμιση χρόνο και συγκεκριμένα από τα μέσα της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου. Μου έκανε εντύπωση ,πως ένα παιδάκι που μιλά καλά μέχρι τα επτά του χρόνια ,παρουσιάζει ξαφνικά αυτήν την αδυναμία στον λόγο . Υποψιάσθηκα ότι κάτι τραυματικό πρέπει να είχε συμβεί στο παιδί.

Ψάχνοντας το ιστορικό του με την μητέρα (η οποία ήταν ανυποψίαστη μέχρι εκείνη την στιγμή) πληροφορήθηκα τελικά ότι ο μικρός μαθητής άρχισε να τραυλίζει αφ' ότου, τον έδειρε ένας συμμαθητής του, με κάποιες ψυχικές διαταραχές, μάλιστα τέτοιας τάξης, που τελικά τον έδιωξαν από το σχολείο.

Ο νεαρός ασθενής εμφάνισε επίσης έντονους φόβους για το σκοτάδι, δεν μπορούσε να μείνει μόνος του, είχε πολλά νεύρα, είχε γίνει επιθετικός, υπερκινητικός και πεταγόταν τρομαγμένος στον ύπνο με κλάματα .

Ζήτησα από το παιδί να μου διαβάσει ένα απλό κείμενο και είδα την ένταση με την οποία επαναλάμβανε τις συλλαβές στο διάβασμα ,αλλά και στην ομιλία του.

Με αυτήν την συμπτωματολογία πολύ εύκολα κατέληξα στο φάρμακο Stramonium και ζήτησα να ξαναδώ το παιδί μετά από τρεις μήνες.

Στην επανεξέταση η μητέρα ήταν ενθουσιασμένη διότι ο γιος της σταμάτησε το τραύλισμα από την δεύτερη μέρα της θεραπείας. Ο μικρός ήταν πιο ήρεμος, κοιμόταν ήσυχα, εξακολουθούσε να φοβάται, αλλά ελαφρώς λιγότερο και καμιά φορά «κόλλαγε» λίγο η ομιλία του. Το παιδί δεν χρειάσθηκε να πάρει άλλο φάρμακο και είναι καλά από 5ετίας που το πρωτοείδα.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Β'

Το δεύτερο περιστατικό αφορά έναν νεαρό 14 χρονών που έχει τραυλισμό από τα τέσσερα του χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, δεν επαναλαμβάνει συλλαβές, αλλά κομπιάζει στις λέξεις. Αυτό επιδεινώνεται όταν μιλά γρήγορα και στην αρχή της σχολικής χρονιάς.

Αλλο πρόβλημα με την υγεία του, είναι οι συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού κατά την διάρκεια του χειμώνα που τον αναγκάζουν να παίρνει συχνά αντιβίωση. Επίσης έχει μπούκωμα στην μύτη 9 μήνες τον χρόνο .Είναι χωρισμένοι οι γονείς του από ετών, και ο ίδιος θέλει να κοιμάται μαζί με την μητέρα του. Από τον ψυχισμό η μητέρα ανάφερε ότι είναι επικοινωνιακός, αλλά στενάχωρος, υπερήφανος, νευρικός χωρίς όμως να εκφράζει τα νεύρα του, ούτε τα συναισθήματα του, αν και είναι συμπονετικός. Δεν φοβάται τίποτα και δεν αντέχει την ζέστη.

Συνταγογραφήθηκε Causticum 1M.

Ξαναείδα το παιδί μετά από 8 μήνες και η διαφορά ήταν μεγάλη. Το πρόσωπο του ήταν ήρεμο, φαινόταν πολύ πιο ώριμος σαν να μεγάλωσε ξαφνικά 3-4 χρόνια. Με πολύ άνεση συζητούσε μαζί μου, ενώ την πρώτη φορά δεν έβλεπε την ώρα να φύγει από το ιατρείο.

Είναι πολύ πιο άνετος στο σχολείο του, για πρώτη χρονιά αντιδρά στην μητέρα του, ενώ μέχρι πέρσι τα κατάπινε, αλλά συζητά περισσότερο μαζί της και κοιμάται πλέον μόνος του. Το μπούκωμα έχει υποχωρήσει τελείως.

Και οι 2 περιπτώσεις ενώ φαινόταν να έχουν το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσθηκαν με διαφορετικό φάρμακο. Αυτή άλλωστε είναι και η δυσκολία του Ομοιοπαθητικού γιατρού, το να επιλέγει δηλαδή το ένα και μοναδικό φάρμακο που ταιριάζει στον συγκεκριμένο ασθενή 'το όμοιο' το οποίο θα καλύψει όλο τον οργανισμό, θα ενισχύσει τον αμυντικό του μηχανισμό και ο ίδιος ο οργανισμός όντας πιο υγιής θα αυτοθεραπευθεί.

Αυτός είναι και ο λόγος που και τα δύο παιδιά βελτιώθηκαν και στα υπόλοιπα συμπτώματα τους, χωρίς να πάρουν κάποιο άλλο φάρμακο. Αυτή όμως η δυσκολία είναι και η ομορφιά της Ομοιοπαθητικής .