Ανεξάρτητη Ιατρική Κίνηση (Α.Ι.Κ.)

Τα τέλη του φετινού Μαΐου τα μέλη των ιατρικών συλλόγων Αθήνας και Πειραιά θα κληθούμε, για μια ακόμα φορά, στις κάλπες προκειμένου να εκλέξουμε τους ανθρώπους που θα μας εκπροσωπήσουν, που θα προασπίσουν και θα προωθήσουν τα συμφέροντα μας για την επόμενη τριετία.

Στις προηγούμενες εκλογές, το μήνυμα που στείλαμε ήταν με την αποχή μας, καθώς σε εκείνες τις εκλογές προσήλθε και ψήφισε περίπου το 30% των ιατρών

Τα όσα μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα, έδειξαν ότι το μήνυμα που στείλαμε όχι μόνο δεν έγινε αντιληπτό από τις παρατάξεις που συμμετείχαν αλλά και ότι ερμηνεύτηκε τελείως λανθασμένα.

Η αποχή μας δεν σήμαινε ούτε ότι δεν είχαμε τη διάθεση να ξοδέψουμε μια ώρα από το χρόνο μας για να πάμε να ψηφίσουμε, ούτε ότι βαριόμαστε να πάμε στα εκλογικά κέντρα γιατί θα παιδευόμαστε να βρούμε να παρκάρουμε. Πολύ περισσότερο δεν σήμαινε ότι αδιαφορούμε για τα κοινά και για τα συμφέροντα μας.

Η αποχή μας σήμαινε ότι είμαστε απογοητευμένοι από τα όσα (δεν) έκαναν οι εκπρόσωποι που κατά καιρούς είχαμε εκλέξει για εμάς και τα συμφέροντα μας, όπως και από το ότι αυτοί δεν έπαιρναν ποτέ υπόψη τους τη γνώμη μας ούτε για τα όσα αφορούσαν εμάς, ούτε για τα όσα αφορούσαν τα συμφέροντα μας.

Η αποχή μας σήμαινε ότι δεν πιστεύαμε πως αυτοί που νομίζαμε πως θα εκλέγονταν, από όσους ζητούσαν την ψήφο μας για την εκλογή τους, θα ενδιαφερόντουσαν για να προωθήσουν και να προασπίσουν τα συμφέροντα μας.

Η αποχή μας σήμαινε ότι γνωρίζαμε καλά από την προηγούμενη πορεία τους πως αυτοί που νομίζαμε πως θα εκλέγονταν θα ενδιαφερόταν πραγματικά μόνον για την προσωπική τους εξασφάλιση και πρόοδο, μέσα από τα μονοπάτια της προώθησης των συμφερόντων τόσο των κομμάτων που φανερά ή άτυπα εκπροσωπούσαν, όσο και των υπόλοιπων γνωστών συμφερόντων που νέμονται τον τομέα της υγείας εκμεταλλευόμενα τους ιατρούς.

Συμφερόντων που όλοι μας έχουμε δει, ξέρουμε και έχουμε νοιώσει στο πετσί μας, το πώς πιέζουν τις διάφορες κομματικές ηγεσίες για την εφαρμογή πολιτικών στον χώρο της υγείας που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν τους γιατρούς σε εξαθλίωση και θα τους μεταβάλλουν σε κακοπληρωμένους υπαλλήλους τους. Με τα όσα συνέβησαν και δεν συνέβησαν στο διάστημα των χρόνων που μεσολάβησαν από τις τελευταίες εκλογές, η απογοήτευση μας έγινε αγανάκτηση.

Το γεγονός ότι ο ΙΣΑ οδηγήθηκε σε επαναληπτικές εκλογές μετά από την προσφυγή ενός υποψηφίου της παράταξης που είχε πλειοψηφίσει στις προηγούμενες κανονικές εκλογές, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Γιατί σε αυτή είδαμε φανερά ότι κάποιοι που είχαν διεκδικήσει τη εκπροσώπηση, την προώθηση και την προάσπιση των συμφερόντων μας, δεν ενδιαφέρονταν ούτε για εμάς, ούτε καν για την παράταξη με την οποία είχαν προσπαθήσει να εκλεγούν. Ότι ενδιαφέρονταν μόνο για την προσωπική τους εκλογή. Η αγανάκτηση μας αυτή, μας έκανε να ξεκινήσουμε να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα μας με τους συναδέλφους μας, τους φίλους στην αρχή, τους γνωστούς στη συνέχεια, ακόμα και τους απλούς συνεργάτες με τους οποίους η σχέση μας ήταν σχετικά περιορισμένη.

Τα βασικά συναισθήματα, κοινά. Αίσθημα κοροϊδίας, αγανάκτηση, απογοήτευση και αίσθηση ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι να αλλάξεις τα πράγματα προς το καλύτερο. Και στη συνέχεια, από τους περισσότερους, διάθεση απόσυρσης και αποχής.

Σε αρκετούς όμως από εμάς, η συνειδητοποίηση ότι η αποχή μας, όπως εκφράστηκε στις τελευταίες εκλογές, οδήγησε κάποιους στο να θεωρήσουν ότι μπορούν να μας κοροϊδεύουν, να μας εκμεταλλεύονται και να μας αδρανοποιήσουν ακόμα περισσότερο, είχε ως αποτέλεσμα να μετατρέψει την απογοήτευση μας σε θυμό. Και αυτό, γιατί μας οδήγησε στην οδυνηρή συνειδητοποίηση τόσο του πως μας βλέπουν κάποιοι «εκπρόσωποι» μας, όσο και του που θα καταντήσουμε αν δεν αντιδράσουμε κάπως:

Απλοί αριθμοί μητρώου του ΙΣΑ ή του ΙΣΠ, που μπορούν εύκολα να μας πουλάν σε όλους όσους είναι διατεθειμένοι να μας αγοράσουν.

Σε εμάς, ο θυμός νίκησε την απογοήτευση και την διάθεση απόσυρσης και αποχής.

Και μας οδήγησε, σταδιακά, στη σκέψη ότι θα πρέπει να κάνουμε κάτι για δηλώσουμε τόσο την παρουσία μας όσο και την απόφαση μας να αντισταθούμε στην διάθεση κάποιων να μας οδηγήσουν στην «ιδιωτία», να μας περιφερειοποιήσουν και να μας αδρανοποιήσουν.

Η σκέψη αυτή πραγματώνεται σήμερα. Με τη συγκέντρωση μας και την υπογραφή του καταστατικού μιας νέας συνδικαλιστικής παράταξης που θα διεκδικήσει τη ψήφο όλων των ιατρών που νοιώθουν όπως και εμείς.

Η πίστη μας στο δικαίωμα όλων των ιατρών στην ισότιμη συμμετοχή και η δέσμευση μας στην υποστήριξη και στην έκφραση του, δηλώνεται και σηματοδοτείται με την απόφαση μας να μην υπάρχουν αρχηγοί και πρόεδροι στην παράταξη μας αλλά μια τριμελής διοικητική επιτροπή με περιορισμένες αρμοδιότητες και ένα διοικητικό συμβούλιο με αυξημένες δυνατότητες ελέγχου.

Η πίστη μας στο δικαίωμα όλων των ιατρών να ακούγεται η φωνή τους, δηλώνεται και η δέσμευση μας στην υποστήριξη και στην έκφραση του, σηματοδοτείται από την απόφαση μας να συμμετέχουμε στις προσεχείς εκλογές για τα όργανα των ΙΣΑ και ΙΣΠ και των αντιπροσώπων τους για τον ΠΙΣ. Με κύριο στόχο όχι το να κερδίσουμε θέσεις και αξιώματα αλλά να το κάνουμε αισθητή τη παρουσία μας, να τους αναγκάσουμε να μας ακούσουν και να φροντίσουν περισσότερο τα συμφέροντα των ιατρών σαν και εμάς, που μέχρι σήμερα είτε αποκλείονταν ή είτε επέλεγαν να απέχουν από τις εκλογικές διαδικασίες.

Η πίστη μας στο ότι ο ΙΣΑ, ο ΙΣΠ και ο ΠΙΣ αποτελούν θεσμικά όργανα για τη προάσπιση και την προώθηση των συμφερόντων όλων των ιατρών και όχι οχήματα προσωπικής ανέλιξης των όσων έχουν εκλεγεί στα όργανα τους, δηλώνεται και σηματοδοτείται από την απόφαση μας οι τυχόν θέσεις που θα επιτύχουμε να εκλέξουμε υποψηφίους μας να είναι θέσεις της παράταξης και όχι των υποψηφίων που πλειοψήφησαν σε σταυρούς. Και ορισμένες από αυτές να διατίθενται αναλογικά σε όλους τους υποψηφίους που το 8% τουλάχιστον των όσων μας θα μας έχουν συνολικά ψηφίσει, θα τους έχουν κρίνει άξιους να τους εκπροσωπήσουν.

Ο αγώνας μας για να ακουστεί η φωνή μας ξεκινάει τώρα. Εμείς δεν ανεχόμαστε άλλο πια το να μας θεωρούν «ιδιώτες» ή «γιατρούς β' κατηγορίας», γιατί ξέρουμε πως δεν είμαστε ούτε «γιατροί β' κατηγορίας», ούτε «ιδιώτες».

Και καλούμε όλους εσάς τους συναδέλφους ιατρούς που έχετε νοιώσει και μοιραστεί τα ίδια συναισθήματα με εμάς, να ενώσετε και εσείς τη φωνή σας μαζί μας, να φωνάξετε μαζί μας και εσείς, συμμετέχοντας στη προσπάθεια μας στο βαθμό που εσείς θέλετε και μπορείτε.

Είτε με την ενεργή συμμετοχή σας στα όργανα της παράταξης και τα ψηφοδέλτια μας, είτε με την εγγραφή σας στην παράταξη και την ενεργή υποστήριξη της, είτε με την απλή προώθηση χων ιδεών και των πιστεύω μας στους φίλους συναδέλφους σας, και σε κάθε περίπτωση, με την εκδήλωση της εμπιστοσύνης σας και με τη ψήφο σας στις προσεχείς εκλογές.

Μπορεί όμως κάποιοι συνάδελφοι να ζητήσουν να τους διατυπώσουμε πιο ξεκάθαρα αυτά που λέμε προκειμένου να καθορίσουν τον βαθμό συμμετοχής και δέσμευσης τους, ή και προκειμένου να πειστούν απλά να μας ψηφίσουν. Όλους αυτούς, τους καλωσορίζουμε και τους ζητάμε να σκεφτούν και να συζητήσουν μαζί μας τα παρακάτω.

Ξεκινώντας την προσέγγιση μας, ας δούμε λίγο την κατάσταση στα θεσμικά όργανα του ΙΣΑ όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά από τις τελευταίες εκλογές του ΙΣΑ. Και ας μην εστιασθούμε στις διάφορες συνδικαλιστικές παρατάξεις που είχαν διεκδικήσει τη ψήφο μας, αλλά στο ότι οι περίπου 25.000 γιατροί που εργάζονται στην Αθήνα εκπροσωπούνται, ως συνήθως, από 12 συναδέλφους χειρουργικών και 5 συναδέλφους παθολογικών ειδικοτήτων. Όμως ας αναλογισθούμε πως υπάρχουν και οι συνάδελφοι που μόλις τελείωσαν το Πανεπιστήμιο και περιμένουν για να κάνουν αγροτικό τους. Και οι ειδικευόμενοι. Και εκείνοι που περιμένουν για να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν την ειδικότητα τους. Και οι χιλιάδες των γιατρών που αναγκάστηκαν ή επέλεξαν να μην κάνουν ειδικότητα. Και οι γενικοί γιατροί. Και οι εργαστηριακοί γιατροί. Και όσοι γιατροί επέλεξαν να ασχοληθούν με τις συμπληρωματικές και τις εναλλακτικές μορφές ιατρικής.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, σας ζητούμε να απαντήσετε σε ένα απλό ερώτημα.Έρχεται στον ΙΣΑ ένα ερώτημα που αφορά τον προσδιορισμό του ρόλου των ειδικευομένων σε μια χειρουργική κλινική. Και το συγκεκριμένο ερώτημα καλείται να το κρίνει και να τοποθετηθεί απέναντι' του ένας συνάδελφος χειρουργός, επιμελητής Α' ή ένας διευθυντής του ΕΣΥ, γιατί αυτός έτυχε να έχει εκλεγεί στο ΔΣτου ΙΣΑ.

Πιστεύετε πως θα ακούσει πραγματικά τα όσα θα αναφερθούν για τις ανάγκες των ειδικευομένων όταν τα όσα ζητούνται να εφαρμοστούν θα ανατρέψουν την ρουτίνα της κλινικής του; Ασχετα με το πόσο αυτά προάγουν πραγματικά την εκπαίδευση των ειδικευομένων. Με βάση τα ανθρώπινα μέτρα, η απάντηση είναι προφανής. Μάλλον όχι. Εκτός βέβαια και αν δεχτούμε πως μόλις εκλεγεί κάποιος στο ΔΣτου ΙΣΑ ξεπερνάει αυτόματα τα ανθρώπινα μέτρα. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα επανειλημμένα έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται...

Το ίδιο ερώτημα μπορεί να τεθεί σε πολλές μορφές, μία για καθέναν από τους κλάδους συναδέλφων που αναφέραμε παραπάνω.

Και, σχεδόν, πάντα η απάντηση θα καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι σε περίπτωση που υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα σε ομάδες συναδέλφων, τότε εκείνοι που υποτίθεται ότι θα πρέπει να υποστηρίζουν και να προασπίζουν τα συμφέροντα όλων των γιατρών, εκείνο που υποστηρίζουν τελικά είναι τα συμφέροντα της ομάδας είτε ανήκουν, είτε έχουν περισσότερα συμφέροντα από αυτήν.

Στο χώρο της υγείας στην Ελλάδα του 2005 όλα μοιάζουν να κινούνται σε αργή κίνηση. Οι αλλαγές σε πρόσωπα συντελούνται αργά, σταθερά και, κυρίως, επιλεκτικά, λόγω υποτίθεται της ανάγκης της διατήρησης των υπαρχόντων δομών. Υπάρχουν όμως και αλλαγές στις δομές, απλές μετονομασίες ή στην καλύτερη περίπτωση μικροβελτιώσεις αυτών που επέφερε στην υγεία η τελευταία προσπάθεια αναμόρφωσης που έγινε το 2000.

Κατά τα άλλα τα πράγμα παραμένουν τα ίδια. Νέες μονάδες παραλαμβάνονται στα δημόσια νοσηλευτήρια αλλά παραμένουν ανενεργές λόγω μη επάνδρωσης με το απαραίτητο προσωπικό. Θέσεις διευθυντών και επιμελητών του ΕΣΥ που περιμένουν την κρίσης τους για παραπάνω από 5 χρόνια. Εξειδικευμένες υπηρεσίες από τις μεγάλες μονάδες του ιδιωτικού τομέα που το δημόσιο σπεύδει να αγοράσει τις υπηρεσίες τους. Αποφάσεις για κάλυψη των εξόδων της εξωσωματικής γονιμοποίησης αλλά άρνηση της κάλυψης των εξόδων του ορθού προγεννητικού ελέγχου...

Απέναντι σε όλα αυτά οι Ιατρικοί Σύλλογοι της χώρας παραμένουν, όπως πάντα, αδρανείς. Όπως αδρανής και παγιωμένη μοιάζει να είναι και η πολιτική «άποψη» των γιατρών, τουλάχιστον αυτών που συμμετέχουν στις εκλογές : « Μόνο η δεξιά είναι υπέρ του ιδιώτη γιατρού και μπορεί να αυξήσει το εισόδημα μας, γΓ αυτό και εμείς ανήκουμε στη δεξιά και της χαρίζουμε ποσοστά που σε επίπεδο Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, είναι συντριπτικά». Με ποιο τελικό αποτέλεσμα; Μα αυτό που βιώνει καθημερινά ο γιατρός. Μόνη ενασχόληση του συλλόγου είναι να κυνηγάει τα μέλη του που προσπαθούν να υπερασπίσουν το δικαίωμα του ασθενή τους και το πιστεύω τους στις εναλλακτικές θεραπείες, ή τα μέλη του που αλληλοκαρφώνονται για «εμπορικούς» λόγους!!! Χωρίς να ξεχνάει που και που να βγάζει μία υποκριτική κραυγή για το χαμηλό των αμοιβών των συμβεβλημένων με τα ταμεία γιατρών χωρίς να προχωρά σε ουσιαστικές ρήξεις με την πολιτεία. Όσο για τις δυσκολίες επαγγελματικής αποκατάστασης των γιατρών που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας, τι να πει κανείς. Το μόνο μέτρο που προώθησε ο ΙΣΑ ήταν η αναστολή εγγραφής των νεοειδικευμένων γιατρών στους καταλόγους του. Λες και το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο συνολικό αριθμό των 65.000 γιατρών αλλά στον υψηλό αριθμό των ειδικευμένων ιατρών!!!

Είναι σαφές ότι μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, η σημερινή εκπροσώπηση στα θεσμικά επαγγελματικά όργανα των γιατρών μοιάζει ανεπαρκής. Και ίσως στην πραγματικότητα να είναι.

Γιατί ενώ μέχρι πριν μία δεκαετία οι βασικοί διαχωρισμοί μεταξύ των γιατρών είχαν να κάνουν με ηλικιακούς διαχωρισμούς (π.χ. ειδικευόμενοι, γιατροί που «πρόλαβαν» να μπουν στο ΕΣΥ, παλιοί ειδικευμένοι με 3-4 χρόνια ειδικότητα και χωρίς υπηρεσία υπαίθρου, ή ακόμη «ασφαλισμένοι προ ή μετά το '93) τα πράγματα έχουν πια αλλάξει δραματικά. Τώρα πια ο διαχωρισμός δεν είναι πλέον μόνον διαστρωματικός, αλλά και κάθετος, ανάμεσα στους «έχοντες και κατέχοντες» και τους «άλλους». Στους ειδικευόμενους μόνον οι «άλλοι» θα κάτσουν σε ατελείωτες λίστες αναμονής για να λάβουν ένα πιστοποιητικό ειδίκευσης με αμφίβολο αντίκρισμα. Στο ΕΣΥ όλοι οι νεοπροσληφθέντες εδώ και καιρό είναι επί ξύλου κρεμάμενοι με την άρση της μονιμότητας και τα πολυδιαφημισμένα εξωτερικά ιατρεία δεν κατάφεραν να βελτιώσουν συνολικά τις αποδοχές των υπολοίπων -πλην ελάχιστων εξαιρέσεων.

Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Υπάρχουν μεγάλες κατηγορίες συναδέλφων οι ειδικότητες των οποίων χαρακτηρίζονται ως «βοηθητικές» (εννοούν διαγνωστικές), με αποτέλεσμα την απευθείας εξάρτηση τους από τον «προμηθευτή» του πελάτη τους, είτε αυτό είναι ή το δημόσιο είτε κάποιος άλλος συνάδελφος. Και οι συνδικαλιστές μας να τα θεωρούν όλα αυτά «φυσικά». Και όλοι εμείς, οι χωρίς μέχρι σήμερα φωνή συνάδελφοι'τους να βλέπουμε να μας αντιμετωπίζουν πάντα ως Β' εθνική, ούτε καν ως εθνική ελπίδων.... Καθώς το σύστημα εξουσίας που υπηρετούν να μας έβλεπε και να μας θέλει ως «καμένους», ή τους «μαύρους που βγάζουν τη λάντζα» εντός ή εκτός ΕΣΥ. Και τους νεοειδικευμένους γιατρούς, σαν φτηνά εργατικά χέρια που είναι υποχρεωμένοι να δουλεύψουν στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια προς απόκτηση της απαραίτητης προϋπηρεσίας (άλλο ένα τερατούργημα του νόμου Παπαδόπουλου) με συνθήκες μεσαίωνα.

Και όσους επέλεξαν να προσφέρουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες με μη-συμβατικές ιατρικές θεωρήσεις, σαν «τσαρλατάνους», άσχετα με το ότι το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ έχει ήδη αποδείξει και αποδεχθεί την χρησιμότητα μιας σειρά από αυτών των εναλλακτικών προσεγγίσεων.

Αυτοί οι συνάδελφοι, που ξέρουν ότι επέλεξαν ένα διαφορετικό τρόπο θεραπευτικής προσέγγισης, δοκιμασμένο και αξιόπιστο για συγκεκριμένες κατηγορίες νοσημάτων και διακονούν αυτό που άλλοι ομαδοποιούν κάτω από τον γενικό τίτλο «μη-συμβατική ιατρική», «συμπληρωματική ιατρική» ή «εναλλακτική ιατρική», ίσως έχουν υποστεί το μεγαλύτερο πλιάτσικο, και το μεγαλύτερο κυνήγι από όλες τις άλλες ομάδες συναδέλφων. Και ενώ η αναγνώρισή τους θα μπορούσε να δημιουργήσουν ένα ακόμα καινούργιο επαγγελματικό χώρο για τους γιατρούς,,ο ΙΣΑ προτιμά να προωθεί θέσε/ις που αφήνουν τον συγκεκριμένο πεδίο έρμαιο των κάθε λογής πραγματικών «τσαρλατάνων». Ενώ παράλληλα, δείχνει μια ιδιαίτερη κινητικότητα στην στοχοποίηση και παραπομπή στο πειθαρχικό συμβούλιο οποιουδήποτε εναλλακτικού σηκώσει κεφάλι!!!

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη εκδώσει μια σειρά από οδηγίες για την ενσωμάτωση αυτών των μορφών ιατρικής στα συστήματα υγείας όλων των κρατών μελών της...

Όμως στα όρια της ιατρικής για τους κρατούντες, βρίσκονται και οι περίπου 7000 πανελλαδικά, 6000 μόνο για Αθήνα-Πειραιά, γιατροί άνευ ειδικότητας. Αυτοί πια ούτε μία συνταγή δεν μπορούν να γράψουν σε βιβλιάριο! Ανεξάρτητα με το λόγο που τους αναγκάζει να εργαστούν σαν γιατροί χωρίς ειδικότητα, αναμονή για αγροτικό, διάστημα ειδίκευσης, μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δύο κομμάτια της ειδικότητας, επιλογή ζωή μιας άλλης εποχής. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν τις συμβάσεις τους με τα ταμεία να καταργούνται και τα εργασιακά δικαιώματα τους να ψαλιδίζονται. Όσοι δε, πίστευαν ότι μέσω της Γενικής Ιατρικής θα έβρισκαν μια θέση στον ήλιο, ανακαλύπτουν ότι η προτάσεις των φορέων, σκοπεύουν στο να καλυφθεί το κενό μεταξύ του αριθμού των υπαρχόντων ειδικευμένων Γενικών Ιατρών και των πραγματικών αναγκών με «on the job training» των ανέργων και υποαπασχολούμενων ιατρών άλλων ειδικοτήτων!!!

Πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η στάση που κρατούν απέναντι σε όλα τα παραπάνω οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και ηγεσίες; «Αν οι ειδικευόμενοι, οι άνεργοι ανειδίκευτοι, οι εναλλακτικοί, είστε τόσοι πολλοί και έχετε τόσο σημαντικά προβλήματα, όσο λέτε, γιατί δεν διαμαρτύρεστε στα αρμόδια θεσμικά όργανα; Αν σας πιέζουμε και σας αγνοούμε, γιατί δεν φροντίσατε να βγάλετε έναν εκπρόσωπο στον ΙΣΑ ή στο Πειθαρχικό; Γιατί δεν έχετε βγάλει έναν εκπρόσωπο τουλάχιστον στον ΠΙΣ; Μη μας κουνιέστε πολύ χωρίς λόγο, μείνετε ήσυχοι, κοιτάξτε να βολευτείτε κάπου και όχι πολλά - πολλά».

Φυσικά σε αυτή τη γενική συλλογιστική υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις. Αλλά δυστυχώς αυτό είναι το βασικό τοπίο στον ΙΣΑ. Και η πολιτεία, από τη μεριά της, λέει πως δεν μπορεί να ασχοληθεί και να λύσει προβλήματα που δεν της έχουν ήδη τεθεί, ασχολείται και λύνει μόνο τα προβλήματα που τις παρουσιάζουν τα υπεύθυνα και εξουσιοδοτημένα από αυτή αρμόδια θεσμικά επαγγελματικά όργανα. Ακόμα όμως και όταν γίνονται εξαγγελίες για αλλαγές, όπως οι Υγειονομικοί χάρτες, αυτές συνήθως εξαγγέλλονται αλλά ουδέποτε υλοποιούνται.

Και αυτό δεν είναι παράξενο καθώς κάτι τέτοιο γρήγορα θα αποκάλυπτε με τον πλέον τραγικό τρόπο η ανεπάρκεια του πολυδιαφημισμένου ΕΣΥ. Ενός ΕΣΥ που ενώ διαθέτει ένα πυκνό δίκτυο κέντρων υγείας αγροτικού και ημιαστικού τύπου, με πληθώρα «εξοπλισμένων και στελεχωμένων» περιφερειακών νοσοκομείων, συνεχίζει να διοχετεύει χιλιάδες ασθενείς στα 2 μεγάλα αστικά κέντρα. Όμως την αλήθεια την γνωρίζουμε όλοι: το ΕΣΥ ούτε εξοπλισμένο είναι ούτε επανδρωμένο. Γιατί τρεις είναι οι προτεραιότητες της εκάστοτε ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας:
α) Όχι ουρές γύρω από ράντζα στους διαδρόμους,
β) Όχι ουρές στα ΤΕΠ,
γ) Όχι ουρές έξω από τα πολυϊατρεία του ΙΚΑ.
Όποιος υπουργός πετυχαίνει αυτά τα τρία έχει σίγουρη την άνοδο της δημοτικότητας του.

Όμως αυτές οι προτεραιότητες πόσο σχέση έχουν με ότι ονόμαζε ται ρεαλιστικός προγραμματισμός πολιτικής υγείας;

Συνάδελφοι,
Σε λίγο καιρό ξεκινά ο κύκλος των εκλογών στους ιατρικούς συλλι: γους όλης της χώρας από την Αθήνα και τον Πειραιά. Ταυτόχρονα ξεκινά από αυτούς τους δύο συλλόγους και η δική μας προσπάθεια με ένα κύριο στόχο: την αλλαγή νοοτροπίας. Δεν φιλοδοξούμε να αλλάξουμε τα πάντα, γνωρίζουμε όμως ότι τα πάντα θέλουν αλλαγή. Ας ξεκινήσουμε από την αλλαγή θεώρησης κάποιων πραγμάτων, από την αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε και αξιολογούμε τον ίδιο μας τον εαυτό ως θεραπευτή και όχι ως γρανάζι κάποιο συστήματος που εξυπηρετεί άλλους σκοπούς πλην της ίασης. Όταν πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και κινηθούμε συνενωμένοι, τότε η φωνή μας θα ακουστεί. Και τότε, κάτι μπορεί να αλλάξει.Ίσως και πολλά!!!

ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΝΟΣ
Βιοπαθολόγος / Επιστημονικός Συνεργάτης ΤΕI/Αθηνών
Γραμματέας του ΔΣ της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Ολιστικής Ιατρικής
Μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Φυτοθεραπείας και Αρωματοθεραπείας.