Αλλαγή φαρμάκου: πότε και γιατί
Περίληψη της ομιλίας, από το 14ο Συνέδριο Ομοιοπαθητικής
Ομιλητές:
Ελευθεριάδης Ιωάννης, Αναισθησιολόγος
Δανιηλίδης Λάζαρος, Χειρούργος
Παρότι το πρώτο φάρμακο είναι η σπουδαιότερη απόφαση
στην Ομοιοπαθητική, το επόμενο φάρμακο είναι ίσως πιο
δύσκολο να βρεθεί.
Στην πρώτη επίσκεψη, ο στόχος είναι σχετικά απλός: να
αναλύσουμε την περίπτωση με τέτοιο τρόπο, ώστε να
φτάσουμε στο σωστό φάρμακο.
Οι επόμενες όμως συνεντεύξεις περιλαμβάνουν ιδιαίτερα
πολύπλοκες & δύσκολες κρίσεις.
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι πολλά:
- Είναι ασθενής πραγματικά καλύτερα?
- Έφερε το φάρμακο την επιθυμητή αντίδραση ή όχι?
- Μήπως έφερε περιορισμένα αποτελέσματα?
- Τώρα που ξέρουμε την αντίδραση στο αρχικό φάρμακο, ποια είναι η πραγματική πρόγνωση για τον ασθενή?
- Αφού πήγε καλά ο ασθενής με το πρώτο φάρμακο, μήπως θα έπρεπε τώρα να δώσουμε κάποιο άλλο φάρμακο ή να
αλλάξουμε την δυναμοποίηση ή μήπως πρέπει να περιμένουμε μια ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση?
- Αν όμως δούμε καθαρά, ότι το αρχικό φάρμακο δεν έδρασε σωστά, η σημερινή εικόνα είναι τόσο καθαρή,
ώστε να δώσουμε ένα άλλο φάρμακο? Ή μήπως πρέπει να περάσει περισσότερος χρόνος, ώστε να εμφανισθεί η πραγματική εικόνα?
Αυτά είναι μερικά από τα διλήμματα που αντιμετωπίζει ο γιατρός στις επόμενες επισκέψεις. Μπορούμε, πράγματι, να
πούμε ότι η δεύτερη επίσκεψη, περισσότερο από την πρώτη, απαιτεί βαθύτερη γνώση, περισσότερη ευαισθησία και ουσιαστικότερη κρίση εκ μέρους τους γιατρού.
Ο ΚΕΝΤ γνωρίζει ως τη δεύτερη συνταγογραφία ως τη «συνταγογραφία μετά την πρώτη, που έχει ενεργήσει»
Η δεύτερη συνταγογραφία προϋποθέτει ότι:
- Η πρώτη συνταγογραφία υπήρξε σωστή
- Έχει ενεργήσει
- Αφέθηκε μόνη της, να ολοκληρώσει την ενέργειά της.
Οι αρχές στις οποίες βασίζονται οι αποφάσεις κατά τις επισκέψεις αυτές είναι, χωρίς άλλο, επαληθεύσιμες και επιστημονικές. Από την άλλη πλευρά όμως η εφαρμογή τους σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση είναι τόσο πολύπλοκη, ώστε μόνο σαν τέχνη μπορεί να θεωρηθεί.
