Παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων
Το παρακάτω κείμενο είναι το πλήρες Κεφάλαιο 3: Παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων από το βιβλίο
Ομοιοπαθητική - Η Ιατρική για τη Νέα Χιλιετία του κ. Γιώργου Βυθούλκα.
Παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων
Σήμερα, όλα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, που προέρχονται από τα τρία βασίλεια, το Ορυκτό, το Φυτικό και το Ζωικό, ανευρίσκονται εύκολα και σε πολλές δυναμοποιήσεις. Αλλά για να καταλάβουμε την ιστορία της παρασκευής και της εξέλιξης τους, πρέπει να γυρίσουμε στην εποχή του Χάνεμαν.
Οταν ο Χάνεμαν θεώρησε ότι είχε δοκιμάσει αρκετά φάρμακα, άρχισε να τα συνταγογραφεί στις αποδεκτές δόσεις εκείνης της εποχής. Παρά το γεγονός ότι οι ασθενείς θεραπεύονταν σταθερά, τα φάρμακα αυτά συχνά προκαλούσαν αρχικά τόσο σοβαρή επιδείνωση των συμπτωμάτων, που γιατροί και ασθενείς τρόμαζαν. Τέτοια επιδείνωση ήταν αναμενόμενη, αφού το ίδιο το φάρμακο προκαλούσε παρόμοια συμπτώματα με εκείνα του ασθενούς.
Επιπλέον, ο Χάνεμαν ήθελε να δοκιμάσει μερικά φάρμακα που χρησιμοποιούνταν πολύ εκείνη την εποχή - όπως ο υδράργυρος και το αρσενικό - αλλά φυσικά δεν μπορούσε να χορηγήσει τέτοιες τοξικές ουσίες σε υγιείς ανθρώπους. Ετσι, μείωσε τη δόση στο ένα δέκατο της συνηθισμένης ποσότητας.
Παρόλο που μείωσε τις δόσεις στο ένα δέκατο της συνήθους, ο ασθενής εξακολουθούσε να θεραπεύεται μεν, αλλά η επιδείνωση, αν και τον Χάνεμαν, ο οποίος αραίωνε το φάρμακο συνεχώς, συνταγογραφώντας κάθε φορά μόνο το ένα δέκατο της προηγούμενης δόσης. Σύντομα έφτασε σε μια αραίωση που ήταν εντελώς αναποτελεσματική, επειδή δεν περιείχε ουσιαστικά παρά απειροελάχιστη ουσία φάρμακου.
Τα πλεονεκτήματα της απλής αραίωσης ήταν προφανώς πολύ περιορισμένα: εάν το φάρμακο δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να επιδεινώσει τα συμπτώματα, ήταν πολύ αδύναμο για να επιφέρει θεραπεία. Το μέλλον της ομοιοπαθητικής φαινόταν πραγματικά αμφίβολο.
Σε αυτή ακριβώς την κρίσιμη καμπή ο Χάνεμαν έκανε άλλη μια εκπληκτική ανακάλυψη. Ακόμα και σήμερα δεν είναι γνωστό επακριβώς πώς έφτασε σε αυτή. Πιθανότατα, ξεκίνησε από τις γνώσεις του στη χημεία. Ο,τι και να έγινε, απλά υπέβαλε κάθε αραίωση σε μια σειρά από έντονες "δονήσεις" και τότε ανακάλυψε ότι οι προοδευτικές αραιώσεις και δονήσεις δεν γίνονταν μόνο λιγότερο τοξικές, αλλά και περισσότερο αποτελεσματικές!
Είχε βρει λύση σε ένα πρόβλημα που απασχολούσε τον ιατρικό κόσμο από την αρχή της ιστορίας του: είχε επιλύσει το πρόβλημα των "παρενεργειών" των φαρμάκων!
Θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε μια σειρά από θεωρίες προσπαθώντας να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά γνωρίζουμε από την παρατήρηση ότι απλά συμβαίνει. Ο Χάνεμαν υποστηρίζει ότι η αποτελεσματικότητα μιας θεραπείας αυξάνεται επειδή "...οι δυνάμεις, που είναι κρυμμένες και αποκοιμισμένες στο ακατέργαστο φάρμακο, εκδηλώνονται και δραστηριοποιούνται σε απίστευτο βαθμό με τη δυναμοποίηση ".
Ακόμη, πρώτος διαπίστωσε ότι το αποσταγμένο νερό, η αλκοόλη και η λακτόζη ήταν φαρμακολογικά αδρανείς ουσίες και γι' αυτό διέλυε τα φάρμακα του σε αυτές. Αν η δεραπεία ήταν διαλυτή σε νερό ή αλκοόλη, αναμείγνυε ένα μέρος φαρμάκου με 99 μέρη υγρού και υπέβαλε το μείγμα σε εκατό έντονες δονήσεις. Αυτό το δυναμοποιημένο διάλυμα το ονόμαζε "πρώτη δυναμοποίηση".
Στη συνέχεια, ανέμελε ένα μέρος από αυτή την πρώτη δυναμοποίηση με 99 μέρη νερού ή αλκοόλης και δόνησε το διάλυμα ξανά εκατό φορές, για να δημιουργήσει έτσι τη "δεύτερη δυναμοποίηση". Στο τρίτο βήμα της διαδικασίας, η διάλυση της αρχικής ουσίας ήταν 1/1.000.000, στο τέταρτο βήμα 1/100.000.000 κ.ο.κ. Αυτή τη διαδικασία την επανέλαβε 30 φορές και δεν προχώρησε περισσότερο, αν και οι σύγχρονοι ομοιοθεραπευτές χρησιμοποιούν δυναμοποιήσεις πολύ πιο αραιωμένες.
Οι επιπτώσεις αυτής της ανακάλυψης είναι εκπληκτικές. Μία ουσία δονημένη και διαλυμένη σε διάλυση 1/10030 ή και περισσότερο, μπορεί και θεραπεύει γρήγορα και οριστικά και μάλιστα χωρίς παρενέργειες.
Είναι προφανές ότι αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να ερμηνευθεί με τους συνηθισμένους χημικούς όρους. Οι διαλύσεις είναι τέτοιες που ούτε ένα μόριο του αρχικού φαρμάκου δεν έχει παραμείνει! Αλλά τα πραγματικά κλινικά δεδομένα δείχνουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι κάποια δράση έχει παραμείνει - μια δράση που είναι αρκετά ισχυρή για να θεραπεύσει ακόμα και χρόνιες παθήσεις. Στην παράγραφο 209 ο Χάνεμαν γράφει:
"Το ομοιοπαθητικό σύστημα ιατρικής αναπτύσσει, σε ανήκουστο μέχρι τώρα βαθμό, τις εσωτερικές δυνάμεις των ακατέργαστων ουσιών, με τρόπους ασυνήθιστους, που δεν είχαν μέχρι σήμερα δοκιμαστεί και με τους οποίους όλες αυτές οι ουσίες γίνονται ανυπολόγιστα αποτελεσματικές και θεραπευτικές".
Αυτό που ανακάλυψε ο Χάνεμαν είναι ότι σε κάθε ουσία στη φύση υπάρχει κάποια κρυμμένη εσωτερική ζωή. Μπορούμε να κινητοποιήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη "δύναμη", αν γνωρίζουμε πώς να επεξεργαστούμε σωστά τις ουσίες.
Η επιστήμη μας έχει δείξει ότι όταν γίνει δυνατόν να απομονώσουμε ένα μόριο μιας ουσίας, τότε αυτό το μόριο εμφανίζει μια αυτόματη και ακατάπαυστη κινητικότητα, γνωστή ως "Κίνηση Brown". Κάθε άτομο και μόριο έχει συντεθεί με υψηλού βαθμού ενέργεια και τα σωματίδια που αποτελούν τα άτομα κινούνται με ταχύτητες που συχνά προσεγγίζουν εκείνη του φωτός. Ολοι σήμερα γνωρίζουν την τρομακτική ενέργεια που απελευθερώνεται κατά τη διάσπαση και τη σύντηξη των ατόμων. Από αυτές τις παρατηρήσεις, είναι εμφανές ότι τεράστια ποσά ενέργειας είναι "αποκοιμισμένα" και κρυμμένα μέσα στις φαινομενικά συμπαγείς ουσίες.
Με κάποιο τρόπο, οι επαναλαμβανόμενες διαλύσεις και δονήσεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων απελευθερώνουν ένα μεγάλο ποσό ενέργειας που ενυπάρχει στο εσωτερικό της ουσίας. Σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις παρατηρούμε ότι εκλύεται ενέργεια με τον κατάλληλο τρόπο. Δεν γνωρίζουμε τι σχέση υπάρχει ανάμεσα σε αυτά τα φαινόμενα, αλλά έχουμε αντικειμενική απόδειξη της ύπαρξης τους: η Κίνηση Brown βρέθηκε παρατηρώντας με μικροσκόπιο πολύ μικρά σωματίδια που αιωρούνταν σε νερό, η μοντέρνα κβαντική φυσική που μετρά με μεγάλη ακρίβεια τις ενέργειες και τις ταχύτητες των υποατομικών σωματιδίων και οι πυρηνικές εκρήξεις δείχνουν την ενέργεια που περιέχεται στην ύλη. Στην ομοιοπαθητική γινόμαστε μάρτυρες της εκπληκτικής ίασης που μπορεί να επιφέρει η δυναμοποιημένη θεραπεία. Με αυτό το σκεπτικό, οδηγούμαστε σε κάτι που έγραψε αιώνες πριν ο φημισμένος θεραπευτής Παράκελσος:
Η Quintessence (πεμπτουσία) είναι αυτό που βγαίνει από μία ουσία... αφού πρώτα ελευθερωθεί από όλα τα ακάθαρτα και φθαρτά μέρη και εξαγνισμένη στον υπέρτατο βαθμό αποκτά ασυνήθιστες δυνάμεις και ιδιότητες... έχει μέσα της μεγάλη αγνότητα, και αυτή η αγνότητα έχει την ικανότητα να καθαρίζει το σώμα!
Οπως έχουμε δει στο ολιστικό πεδίο της υγείας - χωρίς να αναφέρουμε την επιρροή του Αϊνστάιν και της σύγχρονης κβαντομηχανικής - έχουμε προχωρήσει τις γνώσεις μας πέρα από τις απόψεις του υλισμού του 19ου αιώνα και έχουμε δεχθεί αρκετά εύκολα ότι το ζητούμενο στη θεραπευτική ουσία είναι η ενέργεια της και αυτή η ενέργεια μπορεί να απελευθερωθεί και να χρησιμοποιηθεί. Το πραγματικό θαύμα είναι ότι στην ομοιοπαθητική η ενέργεια αυτή έχει αποκαλυφθεί και χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ασθενειών.