Οταν το μωρό κλαίει

Όλα τα μωρά κλαίνε. Αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσικό. Αυτό όμως που μπορεί να μην είναι τόσο απλό είναι το πώς να αντιμετωπίσετε το κλάμα του μωροΰ. Η μητέρα σας σάς λέει ότι θα το κακομάθετε αν το παίρνετε πολΰ συχνά αγκαλιά. Η καλύτερη σας φίλη σας λέει ότι ένα μωρό δεν κακομαθαίνει από την ένδειξη αγάπης. Η γειτόνισσα σας σάς λέει ότι τα μωρά πρέπει να μαθαίνουν από νωρίς να είναι ανεξάρτητα, αλλιώς θα "κρέμονται από την ποδιά σας" για πάντα.

Πιάνετε τον εαυτό σας να στέκεται έξω από το δωμάτιο του μωρού σας, ακούγοντας το να κλαίει και μην ξέροντας τι να κάνετε. Το θηλάσατε, το βάλατε να ρευτεί, του αλλάξατε την πάνα. Φυσικά και θέλετε το καλό του, αλλά ποιο ακριβώς είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε;

Τα μωρά κλαίνε για πολλούς διαφορετικούς και εξίσου σημαντικούς λόγους. Η πλήξη και η μοναξιά μπορούν να κάνουν ένα μωρό να αισθάνεται το ίδιο άσχημα, όσο και η πείνα η οι πόνοι από αέρια. Δεν ευσταθεί να λέμε "πάω στο μωρό μου μόνο όταν με χρειάζεται πραγματικά". Με το κλάμα του το μωρό επικοινωνεί μαζί σας. Όταν λοιπόν αυτό κλαίει σημαίνει ότι έχει κάποια ανάγκη και όση ώρα συνεχίζει το κλάμα προσπαθεί να σας πει ότι η ανάγκη του δεν έχει ικανοποιηθεί. Στην πραγματικότητα, είναι ένα απλό σύστημα που λειτουργεί σαν συναγερμός: όταν κάτι δεν πάει καλά, παίρνει μπρος και συνεχίζει μέχρι να διορθωθεί η κατάσταση.

Όμως ένα μωρό δεν είναι μηχανή και δεν μπορεί να στέλνει σήμα κινδύνου ασιαμάτητα. Αν αφεθεί λοιπόν να κλαίει για αρκετή ώρα, κάποτε θα σταματήσει -όχι επειδή ανακουφίστηκε ή "του πέρασε", αλλά επειδή εξαντλήθηκε και απελπίστηκε. Σύμφωνα με τον Dr. William Sears, παιδίατρο και πατέρα επτά παιδιών, στο βιβλίο του "Nighttime Parenting", όταν οι γονείς δεν ανταποκρίνονται στο κλάμα του μωρού τους, υπονομεύουν την εμπιστοσύνη του προς αυτούς και η εμπιστοσύνη αυτή "είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανατροφή του". Όταν όμως ανταποκρίνεστε στο κλάμα του τού δίνετε να καταλάβει την πεποίθηση σας, ότι σας έχει ανάγκη και ότι μπορεί να βασίζεται στην παρουσία και βοήθεια σας. "Το παιδί που του δείχνουν εμπιστοσύνη, μαθαίνει και το ίδιο να εμπιστεύεται". Ο Dr. Sears συνεχίζει λέγοντας ότι "έρευνες έχουν δείξει ότι τα μωρά που το κλάμα τους βρίσκει άμεση ανταπόκριση, κλαίνε λιγότερο μεγαλώνοντας". Αντί δηλαδή να δημιουργείτε μια κακή συνήθεια, όταν ανταποκρίνεστε στο κλάμα του μωρού σας, του μαθαίνετε ότι μπορεί να επικοινωνεί μαζί σας με επιτυχία. Ακόμα κι αν δεν έχετε καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα του και το μωρό σας συνεχίζει να κλαίει στην αγκαλιά σας, τουλάχιστον ξέρει ότι δεν το εγκαταλείπετε στις δύσκολες στιγμές.

Από μια έρευνα που έκανε η Τ. Berry Brazelton πριν από 25 χρόνια, προέκυψε ότι τα "φυσιολογικά" μωρά έκλαιγαν κατά μέσο όρο περισσότερο από δύο ώρες την ημέρα. Πιο πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμα και τα μωρά που έχουν κολικούς κλαίνε λιγότερο από μια ώρα την ημέρα όταν το κλάμα τους έχει άμεση ανταπόκριση (Taubman 1984). Η άμεση ανταπόκριση στο κλάμα του μωρού σας, δεν του μαθαίνει να συνεχίζει να κλαίει, αντίθετα του μαθαίνει να κλαίει λιγότερο.

Αντίθετα με αυτό που πιστεύει η κοινή γνώμη, όταν ανταποκρίνεστε στο κλάμα του μωρού σας δεν το κακομαθαΐνετε και αντίστοιχα όταν το αγνοείτε δεν του μαθαίνετε ανεξαρτησία. Επίσης, δεν είναι αλήθεια ότι το κλάμα κάνει καλό στους πνεύμονες του μωρού - το αντίθετο μάλιστα. Σύμφωνα με τον Dr. Sears, το κλάμα μειώνει το επίπεδο του οξυγόνου μέσα στο αίμα του μωρού και αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς του και επιπλέον "τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια κλάματος χωρίς ανταπόκριση, μπορούν να αποβούν επιζήμια στη συνολική ανάπτυξη του μωρού" (Sears 1985).

Η τακτική της μη-ανταπόκρισης στο κλάμα του μωροΰ, εκτός από τις ενδεχόμενες βλαβερές επιπτώσεις πάνω στο μωρό, κάνει κακό και στη μητέρα. Κατ'αρχήν της δημιουργεί ένα αίσθημα διχασμού και επεμβαίνει αρνητικά στο ένστικτο της. Η καρδιά της τής λέει να απαντήσει στο κλάμα του, κάποιος άλλος όμως της έχει υπαγορεύσει να μην ανταποκριθεί. Βρίσκεται σε αδιέξοδο, μην ξέροντας αν πρέπει να εμπιστευτεί τον εαυτό της ή τους "ειδικούς", θέλοντας ταυτόχρονα να κάνει το καλύτερο για το μωρό της. Στο βιβλίο του "The Fussy Baby", o Dr. Sears αναφέρει "η μητέρα που ακούει συνεχώς τις συμβουλές κάποιου άλλου αντί γι'αυτό που της υπαγορεύει το ένστικτο της και αγνοεί τα μηνήματα που της δίνει το μοιρό της, μαθαίνει να μην εμπιστεύεται ούτε τον εαυτό της, ούτε το παιδί της".

Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ

Τώρα, γνωρίζοντας ότι το καλύτερο είναι να ανταποκρίνεστε άμεσα στο κλάμα του μωρού σας, τι μπορείτε να κάνετε για να το ηρεμήσετε; Οι περισσότερες θηλάζουσες μητέρες αυτόματα βάζουν το μωρό τους στο στήθος. Μάλιστα, πολλές από αυτές λένε ότι αισθάνονται το γάλα τους να "κατεβαίνει" αμέσως μόλις το ακούνε να κλαίει. Με αυτό τον τρόπο η Φύση υπαγορεύει στις μητέρες να ανταποκριθούν!

Δυστυχώς, όταν μια θηλάζουσα μητέρα έχει ένα μωρό που κλαίει αρκετά, συχνά ακούει από το περιβάλλον της, είτε ότι δεν έχει αρκετό γάλα, είτε ότι το γάλα της είναι ακατάλληλο. Από μια έρευνα που έκανε η Sheila Kitzinger, προκύπτει ότι η πιο συνηθισμένη συμβουλή που δίνεται σε θηλάζουσες μητέρες που έχουν ένα μωρό που κλαίει, είναι να αρχίσουν να του δίνουν τυποποιημένο γάλα. Πολλές μητέρες που ακολουθούν αυτή τη συμβουλή, διαπιστώνουν ότι αφού έχουν πια απογαλακτίσει το μωρό τους από το στήθος και του δίνουν μόνο ξένο γάλα, το μωρό τους συνεχίζει να κλαίει. Και τότε, εκτός από το ότι πρέπει να συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το κλάμα του, οι μητέρες νοιώθουν πως έχουν χάσει την τρυφερή σχέση που είχαν μαζί με το μωρό τους μέσα από το θηλασμό. Είναι γεγονός ότι ο θηλασμός βοηθάει στην αντιμετώπιση ενός μωρού που κλαίει, επειδή όταν θηλάζετε απελευθερώνεται στο σώμα σας μια ορμόνη, η ωκυτοκίνη που ενισχύει τα αισθήματα στοργής και αγάπης προς το μωρό.

Εάν ο πιο συχνός θηλασμός καθησυχάζει το μωρό σας, τότε μπορείτε απλά να το θηλάζετε πιο συχνά. Εάν το μωρό σας είναι τουλάχιστον έξι μηνών, ίσως να είναι έτοιμο για στερεές τροφές. Εάν όμως είναι πολύ μικρότερο των έξι μηνών, το πιθανότερο είναι ότι περνάει μια περίοδο ραγδαίας ανάπτυξης και η συχνότητα που θηλάζει μάλλον θα μειωθεί ξανά σε τρεις έως πέντε μέρες. Στο μεταξύ, μπορείτε να το θηλάζετε όσο συχνά το έχει ανάγκη, ακόμα κι αν έχει περάσει μόνο μια ώρα από το προηγούμενο γεύμα.

Καμιά φορά, όταν ένα μωρό θέλει να θηλάζει πιο συχνά, είναι πιθανόν να παίρνει περισσότερο γάλα απ'όσο μπορεί να κρατήσει με άνεση στο στομάχι του. Εάν συμβεί αυτό και το μωρό φαίνεται να θέλει να συνεχίζει να πιπιλάει χωρίς να θέλει περισσότερο γάλα, τότε βάλτε το από την πλευρά που θήλασε την τελευταία φορά, αντί να αλλάξετε στήθος. Παρ'όλο που το στήθος σας δεν είναι ποτέ άδειο, αφού παράγει γάλα όλο το 24ωρο, το μωρό σας δε θα πάρει τόσο γάλα, όσο θα έπαιρνε αν αλλάζατε πλευρά κάθε τόσο και έτσι το στομάχι του δε θα παραγεμίσει.

Εάν το μωρό σας κλαίει υπερβολικά μια φορά κάθε λίγες μέρες, υπάρχει πιθανότητα να το έχει πειράξει κάτι που φάγατε. Αυτό όμως είναι κάτι ασυνήθιστο και οι περισσότερες θηλάζουσες μητέρες μπορούν να τρώνε ό,τι θέλουν με μέτρο, χωρίς καμμιά αντίδραση στο μωρό τους. Αν παρατηρήσετε ότι κάποια συγκεκριμένη τροφή που παίρνετε συνδέεται με το κλάμα του μωρού σας, μπορείτε να προσπαθήσετε να αφαιρέσετε αυτή την τροφή από τη διατροφή σας για ένα διάστημα, για να δείτε αν θα σταματήσει και η ανησυχία του. Μερικά μωρά έχουν ευαισθησία στα συμπληρώματα βιταμινών, μεταλλικών αλάτων και φθορίου, είτε τα παίρνουν τα ίδια, είτε μέσα από το μητρικό γάλα. Μολονότι πολλοί γιατροί δίνουν συμπληρώματα βιταμινών σε όλα τα μωρά, αυτά που θηλάζουν συνήθως δεν τα χρειάζονται.

Ορισμένα μωρά δυσκολεύονται ιδιαίτερα να ρευτούν. Ενώ ένα μωρό μπορεί να ρευτεί αμέσως μόλις σηκωθεί από το στήθος, κάποιο άλλο μπορεί να χρειαστεί πέντε λεπτά ή και περισσότερο. Εάν νομίζετε ότι το μωρό σας κλαίει επειδή έχει αέρα στο στομάχι του, ένας άλλος τρόπος για να το βοηθήσετε είναι να το ξαπλώσετε μπρούμυτα πάνω στα πόδια σας και να του τρίψετε την πλάτη. Πολλές φορές, όταν το μωρό ρευτεί έχει πλέον χώρο στο στομάχι του και θέλει να θηλάσει κι άλλο.

ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΤΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΑΣ

Όταν το μωρό σας αρνείται να θηλάσει, έχει ήδη ρευτεί και του έχετε αλλάξει την πάνα κι αυτό συνεχίζει να κλαίει, τότε τι μπορείτε να κάνετε; Μπορείτε να το γδύσετε τελείως για να δείτε εάν κάποιο από τα ρούχα του το ενοχλεί. Ίσως κάποια ετικέτα ή καρφίτσα να το τσιμπάει ή να το γρατζουνάει. Πιθανόν μια κλωστή ή μια τρίχα να έχει τυλιχτεί γύρω από κάποιο δαχτυλάκι του ποδιού του. Παρ'όλο που μπορεί να φαίνεται απίθανο κάτι τέτοιο, μου έχει συμβεί αρκετές φορές να ανακαλύψω μια τρίχα τυλιγμένη σ(ριχτά γύρω από το δαχτυλάκι του ποδιού του μωρού μου, χωρίς να μπορώ να καταλάβω πώς στο καλό βρέθηκε εκεί.

Εάν το μωρό σας συνεχίζει να κλαίει, μπορείτε αν θέλετε να κάνετε ένα ζεστό μπάνιο μαζί του. Το νερό θα χαλαρώσει και θα ηρεμήσει και τους δυο σας. Στηρίζοντας με το ένα σας χέρι το κεφαλάκι του και με το άλλο τον πωπό του, μπορείτε να το κουνάτε μαλακά μπρος-πίσω μέσα στο νερό. Ακόμα εάν προτιμάτε, μπορείτε να ξαπλώσετε μέσα στην μπανιέρα και να βάλετε το μωρό σας μπρούμυτα πάνω στο στήθος σας για να μπορεί να ακούει την καρδιά σας. Βοηθήστε το να χαλαρώσει ρίχνοντας απαλά λίγο νερό πάνω στο σώμα του.

Βέβαια, θα πρέπει να σιγουρευτείτε ότι το πρόσωπο του είναι πάντα έξω από το νερό και ότι το μπάνιο είναι ζεστό και χωρίς ρεύματα - δε θα θέλατε το μωρό σας να αρχίσει να κλαίει ακόμα πιο πολύ επειδή κρυώνει.

Ένα απαλό μασάζ μπορεί να είναι επίσης πολύ χαλαρωτικό για το μωρό σας. Στο βιβλίο της "The Crying Baby" η Sheila Kitzinger αναφέρεται σε έρευνες που έχουν γίνει σε πρόωρα μωρά. "Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι τα μωρά που τα άγγιζαν συχνά, έκλαιγαν λιγότερο, έπαιρναν βάρος με ταχύτερο ρυθμό, είχαν καλύτερη κινητική ανάπτυξη και πιο ανεπτυγμένη συμπεριφορά." Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε ότι το άγγιγμα ενός αγαπημένου προσώπου δημιουργεί, ακόμα και σε μας τους ενήλικες, μια ευεξία. Κατά τον ίδιο τρόπο, το άκουσμα της φωνής βοηθάει στη χαλάρωση και έτσι το τραγούδι είναι ένας ακόμα τρόπος για να ηρεμήσετε το μωρό σας.

Πολλά μωρά ανακουφίζονται όταν βρίσκονται μέσα σε ένα μαλακό μάρσιπο, πάνω στο στήθος της μητέρας (ή του πατέρα τους), καθώς εκείνη κινείται. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, αν σας προκαλεί άγχος το γεγονός ότι δεν μπορείτε να κάνετε καμιά δουλειά, επειδή κρατάτε όλη τη μέρα στα χέρια το μωρό σας. Οι περισσότεροι γονείς σκέφτονται το μάρσιπο σαν λύση μόνο όταν βγαίνουν από το σπίτι. Ωστόσο, η χρησιμότητα του μέσα στο σπίτι είναι μεγάλη γιατί μπορείτε να κρατήσετε το μωρό σας ήρεμο και συγχρόνως να προχωράτε με τις δουλειές που έχετε να κάνετε. Μην ανησυχείτε ότι έτσι "θα μάθετε το μωρό σας να θέλει αγκαλιές" για πάντα. Τα μωρά μεγαλώνουν, είτε το θέλουμε, είτε όχι και από τη στιγμή που το μωρό σας θα αρχίσει να μπουσουλάει και να περπατάει, πιθανότατα να σας λείψει η εποχή που του αρκούσε να βρίσκεται στην αγκαλιά σας.

Μερικές φορές, ένα μωρό κλαίει επειδή έχει υπερδιεγερθεί από το περιβάλλον του. Σε αυτή την περίπτωση, μπορείτε να το πάτε σε ένα πιο ήσυχο δωμάτιο. Εάν νομίζετε ότι απλά θέλει "να το αφήσετε στην ησυχία του", δοκιμάστε να το βάλετε να ξαπλώσει, αλλά αν δείτε ότι το κλάμα του δε σταματάει γρήγορα, ξαναπάρτε το στην αγκαλιά σας. Πολλά μωρά χρειάζονται μερικά λεπτά ανησυχίας μέχρι να ηρεμήσουν και να κοιμηθούν, στην περίπτωση όμως που μόλις το βάζετε να ξαπλώσει το κλάμα του γίνεται πιο έντονο, τότε είναι φανερό ότι χρειάζεται κάτι άλλο.

Οι κουνιστές πολυθρόνες είναι γνωστές για την ιδιότητά τους να ηρεμούν τα μωρά και προσφέρουν επίσης το πλεονέκτημα ότι ηρεμούν και τις μητέρες. Εάν όμως μια κουνιστή πολυθρόνα δε φέρνει κανένα αποτέλεσμα, δοκιμάστε να σηκωθείτε όρθια και να λικνίζεστε επί τόπου, κουνώντας και το μωρό σας ή κρατώντας το ψηλά στον ώμο σας. Συχνά ένα μωρό προτιμάει να ξαπλώνει μπρούμυτα πάνω στο βραχίονά σας, με το μάγουλο του να ακουμπάει στην εσωτερική γωνία του αγκώνα σας και με το χέρι σας να το στηρίζει από κάτω. Σε αυτή τη θέση το μωρό βλέπει το πάτωμα και τα άκρα του αιωρούνται. (Συχνά αυτό ονομάζεται "το κράτημα των κολικών" επειδή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στους κολικούς.) ʼλλοτε πάλι, ένα μωρό ηρεμεί εάν καθήσετε και το ξαπλώσετε μπρούμυτα πάνω στους μηρούς σας, τρίβοντας του απαλά την πλάτη και συγχρόνως ανασηκώνοντας και κατεβάζοντας ρυθμικά τις φτέρνες σας.

Επειδή τα μωρά περιβάλλονται από νερό πριν τη γέννηση τους, τα περισσότερα δεν κλαίνε όταν έχουν βρεγμένη πάνα, συχνά όμως κλαίνε όταν έχουν συγκαεί. Σε αυτή, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. (Η συχνή αλλαγή της πάνας είναι ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε κάθε είδους ερεθισμό και σύγκαμα.) Εάν το μωρό σας έχει συχνούς δερματικούς ερεθισμούς όταν χρησιμοποιείτε πάνες μιας χρήσης, μπορείτε να δοκιμάσετε τις υφασμάτινες. Αν όμως το μωρό σας υποφέρει από σύγκαμα ενώ ήδη χρησιμοποιείτε υφασμάτινες πάνες, αλλάξτε απορρυπαντικό ή ξεπλύντε τις δύο φορές. Αποφύγετε τα πλαστικά καλύματα πάνω από τις πάνες, επειδή συγκρατούν την υγρασία και εμποδίζουν την κυκλοφορία του αέρα. Εάν τίποτε από όλα αυτά δε φέρει κάποιο αποτέλεσμα, τότε δοκιμάστε για ένα διάστημα τις πάνες μιας χρήσης. Εάν το μωρό σας έχει συγκαεί, το δέρμα του μπορεί να το πονάει πολύ. Ρωτήστε το γιατρό σας τι μπορείτε να κάνετε για να το ανακουφήσετε και έχετε υπόψη σας ότι μέχρι να γιατρευτεί το δέρμα του, το μωρό σας θα είναι περισσότερο ευχαριστημένο χωρίς την πάνα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικά διάστημα.

Εάν το μωρό σας φαίνεται να κλαίει πάντα πριν να ενεργηθεί, να ξέρετε ότι αυτό δεν είναι ασυνήθιστο και ούτε σημαίνει ότι είναι δυσκοίλιο. Ακόμα και οι μαλακές κενώσεις των μωρών που θηλάζουν, μερικές φορές απαιτούν μεγάλη προσπάθεια από ορισμένα μωρά. Κάτι που πολλές φορές βοηθάει είναι να κρατάτε το μωρό σας ψηλά κοντά στον ώμο σας και το αφήνετε να πιέζει με τις πατούσες του πάνω στην παλάμη σας καθώς ενεργείται.

ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Εάν το μωρό σας φαίνεται να κλαίει κυρίως τις ώρες που πιστεύετε ότι θα έπρεπε να κοιμάται, μπορείτε να δοκιμάσετε να ξαπλώσετε μαζί του. Στο βιβλίο της Sheila Kitzinger "The Crying Baby", μια μητέρα αναφέρει ότι το μωρό της έκλαιγε κατά μέσο όρο έξι ώρες κάθε βράδυ, όταν το έβαζε να κοιμηθεί μόνο του στην κούνια. Όταν όμως πήρε το μωρό της μαζί της στο κρεβάτι, το κλάμα του σταμάτησε τελείως. Πολλές μητέρες διστάζουν να πάρουν το μωρό στο κρεβάτι τους από φόβο μη δημιουργήσουν μια "κακή συνήθεια". Ωστόσο, πριν τη γέννηση του το μωρό σας κοιμόταν μαζί σας κάθε βράδυ, τυλιγμένο μαλακά από το σώμα σας, ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς σας και την αναπνοή σας. Μερικά μωρά μπορούν να διακόψουν αυτό το δεσμό από τη γέννηση τους χωρίς να παρεπονεθούν, αλλά τα περισσότερα χρειάζονται χρόνο για να συνηθίσουν σταδιακά το καινούριο περιβάλλον. Είναι φοβισμένα και νοιώθουν ανασφάλεια όταν πρέπει ξαφνικά να κοιμούνται ολομόναχα μέσα σε μια κρύα κούνια.

Πολλές μητέρες επίσης, συναντούν προβλήματα όταν προσπαθούν να κοιμηθούν το μωρό τους κατά τη διάρκεια της ημέρας: το μωρό αποκοιμιέται ήρεμα στην αγκαλιά τους, αλλά μόλις το ακουμπήσουν στα κρύα σεντόνια της κούνιας του, ξυπνάει κλαίγοντας. Συχνά είναι ευκολότερο να παραμείνει το μωρό κοιμισμένο εάν ξαπλώσετε μαζί του για να θηλάσει και όταν αποκοιμηθεί να σηκωθείτε σιγά για να μην το ενοχλήσετε. Μια άλλη λύση είναι να καθίσει η μητέρα για να θηλάσει το μωρό της έχοντας δίπλα της οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί. Έχοντας ένα μεγάλο ποτήρι νερό, ένα καλό βιβλίο ή το τηλέφωνο πρόχειρο, μια μητέρα μπορεί να συνεχίσει να κρατά το μωρό της όσο διάστημα αυτό κοιμάται. Εάν δεν έχετε χρόνο για ενός τέτοιου είδους διάλειμμα, μπορείτε να βάλετε το μωρό σας σε ένα μάρσιπο (υπάρχουν ειδικοί που συγκρατούν το μωρό σε οριζόντια θέση σαν αιώρα και λέγονται slings) για να κοιμηθεί. Τα περισσότερα μωρά αποκοιμιούνται σε αυτή τη θέση και παραμένουν κοιμισμένα ενώ εσείς κάνετε τις δουλειές σας. Αυτός είναι και ο τρόπος που κοιμούνται τα μωρά πριν τη γέννηση τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, το φάσκιωμα (απαλό τύλιγμα του σώματος του με μια κουβέρτα) ηρεμεί πολλά μωρά, ακριβώς επειδή η αίσθηση αυτή τους θυμίζει τη ζωή τους μέσα στο σώμα σας.

ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΙΚΟΥΣ

Ο Dr. Sears περιγράφει το μωρό που έχει κολικούς λέγοντας ότι "εάν αναρωτιέστε αν το μωρό σας υποφέρει από κολικούς, τότε μάλλον δεν έχει κολικούς. Το μωρό που έχει κολικούς δεν αφήνει αμφιβολία σε αυτούς που το φροντίζουν ότι πραγματικά υποφέρει". Για πολλά χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες να δοθεί ένας ορισμός για τους κολικούς και σήμερα η πλειοψηφία συμφωνεί ότι οι κολικοί πράγματι προκαλούν στα μωρά "έντονη σωματική ενόχληση", παρ'όλο που υπάρχουν πολλές θεωρίες για τις αιτίες που τους προκαλούν.

Ολόκληρο το σώμα του μωρού που έχει κολικούς βρίσκεται σε ένταση. Συνήθως σηκώνει τα πόδια του προς το στομάχι του, σφίγγει τις γροθιές του και το πρόσωπό του έχει μια έκφραση πόνου και αγωνίας, ενώ ξεφωνίζει σε ψηλούς τόνους. Συχνά οι κολικοί συμβαίνουν το απόγευμα ή νωρίς το βράδυ και μπορεί να κρατήσουν από λίγα λεπτά μέχρι και πολλές ώρες. Είναι σημαντικό να ανταποκριθείτε άμεσα στο κλάμα του μωρού που έχει κολικούς γιατί με το κλάμα του το μωρό καταπίνει αρκετό αέρα, πράγμα που το κάνει να αισθάνεται ακόμα χειρότερα και να είναι ακόμα πιο δύσκολο για σας να το ηρεμήσετε.

ΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΗΡΕΜΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ

Σε πολλά μωρά το κλάμα μπορεί να αποφευχθεί σχεδόν τελείως, αν οι μητέρες τους ανταποκρίνονται άμεσα στα προμηνύματα του κλάματος τους. Σύμφωνα με τον Dr. Sears, τα περισσότερα μωρά εκδηλώνουν κάποιου είδους συμπεριφορά πριν αρχίσουν να κλαίνε και όταν η μητέρα ανταποκρίνεται σε αυτά τα σημάδια, τότε το μωρό δεν έχει λόγο να κλάψει. Η άμεση ανταπόκριση στα σημάδια που σας ειδοποιούν ότι το μωρό σας ετοιμάζεται να κλάψει, το μαθαίνει να επικοινωνεί αποτελεσματικά - το μαθαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο να κλάψει για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και έτσι κλαίει λιγότερο συχνά.

Υπάρχουν όμως και ορισμένα μωρά που αρχίζουν να κλαίνε και συνεχίζουν το κλάμα τους με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση μέχρι που φαίνεται αδύνατο να τα ηρεμήσετε ό,τι και αν κάνετε. Αυτά τα μωρά δείχνουν να έχουν την ανάγκη να "ξεδώσουν" πότε-πότε και συνεχίζουν να κλαίνε για λίγη ώρα μέχρι να μπορέσουν να ηρεμήσουν. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να βάλετε το καημένο το μωρό στην κούνια του και να το αφήσετε μόνο του μέχρι να ηρεμήσει. Είναι σημαντικό και σε αυτή την περίπτωση να το κρατήσετε στην αγκαλιά σας, γιατί όταν τα καταφέρει να ηρεμήσει θα χρειαστεί πιθανότατα οτιδήποτε ήταν αυτό που του προκάλεσε αρχικά το κλάμα. Εάν δεν είσαστε εκεί μαζί του, έτοιμη να ικανοποιήσετε αυτή του την ανάγκη, μπορεί να αΡχίσει να κλαίει πάλι από την αρχή. Εξάλλου ποιος ξέρει; Ίσως το επόμενο πράγμα που θα δοκιμάσετε να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται το μωρό σας για να ηρεμήσει.

Εάν έχετε δοκιμάσει τα πάντα και το κλάμα συνεχίζεται, μπορεί να αρχίσετε να νοιώθετε απελπισμένη, σαν να μην είσαστε σε θέση να κάνετε τίποτα σωστό. Μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να το αφήσετε μόνο του να κλαίει. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως θα μπορούσε μια μητέρα να αρχίσει να αισθάνεται έτσι, αλλά είναι σημαντικό να θυμάστε ότι με το να κρατάτε το μωρό στην αγκαλιά σας, κάνετε κάτι. Με αυτό τον τρόπο του δείχνετε ότι το αγαπάτε και ότι είσαστε κοντά του, είτε αυτό χαμογελάει ευτυχισμένα, είτε κλαίει υστερικά. Δεν είναι πάντα εύκολο να δείχνετε την αγάπη σας σε ένα μωρό όταν κλαίει συνεχώς, αλλά αυτά είναι ακριβώς και τα μωρά που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Όταν έχετε ένα μωρό που κλαίει, συχνά ο χρόνος φαίνεται να σταματά, αλλά σε ένα χρόνο από τώρα, όταν πια θα κοιτάτε το παιδάκι σας να παίζει όλο χαρά, θα αναρωτιέστε πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός.

Deborah Boehle

Διεθνής Σύνδεσμος Θηλασμού La Leche League

Ο Σύνδεσμος Θηλασμού La Leche League εκπροσωπείται στην Ελλάδα από το Σύνδεσμο Θηλασμού Ελλάδος (La Leche League Greece).