ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΛΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΧΟΥ

του Massino MANGIALAVORI M.D., από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 3

Ανδρας ηλικίας 56 χρονών επισκέφθηκε το Κ.Ο.Ι. μια ημέρα μετά την οικειοθελή έξοδο του από Θεραπευτήριο του ΙΚΑ, όπου νοσηλεύθηκε για επιγαστραλγία και διαγνώσθηκε έλκος στομάχου. Συνεστήθη άμεση χειρουργική επέμβαση που δεν δέχθηκε ο ασθενής. Η ακτινογραφία στομάχου εικονίζει ευμεγέθη ελκυστικό κρατήρα που στην πλάγια προβολή προβάλλει εκτός του ελλάσσονος τόξου. Τα χαρακτηριστικά συνηγορούν υπέρ καλοήθους ελκυστικής κρύπτης, παρά το ότι οι πτυχές του βλεννογόνου δεν έχουν συγκεντρωτική φορά. Η γαστροσκόπηση επιβεβαιώνει την ύπαρξη κρατήρα έλκους διαμέτρου 2 cm με ρυπαρό πυθμένα και ανώμαλα χείλη. Η σύσταση του είναι σκληρή. Η παθολογοανατομική έκθεση, αν και δεν βρίσκει στοιχεία νεοπλασματικής επεξεργασίας, συζητάει για ρυπαρή ελκωτική επιφάνεια και θεωρεί σκόπιμη την παρακολούθηση του ασθενούς κι επανάληψη της βιοψίας. Ο ασθενής αναφέρει τις γαστρικές του ενοχλήσεις από 25ετίας, αλλά σημειώνει ότι επιδεινώθηκαν τις τελευταίες 15 ημέρες. Δύο χρόνια πριν είχε κάνει θεραπεία με Medorrhinum για οσφυο-ισχιαλγία με ευεργετικά αποτελέσματα.

Όταν προσέρχεται διαμαρτύρεται για πόνους σα σουβλιές στο επιγάστριο και στο προκάρδιο, και για πόνο σαν να υπάρχει σκίσιμο στον πρωκτό στην κένωση και μετά την κένωση. Μια κένωση, επίσης, ήταν με μαύρα κόπρανα. Η κατάσταση αυτή είναι, σχεδόν, μόνιμη, και το μόνο που τον ανακουφίζει είναι να τρίβει την περιοχή με οινόπνευμα. Από τότε που οι γιατροί πρότειναν εγχείρηση άρχισε ν' ανησυχεί έντονα για την κατάσταση του.

Πριν ενταθεί το πρόβλημα, είχε προηγηθεί κάποια σωματική κούραση, και αρκετές προστριβές με τη σύζυγο του, που ξεκινούσαν πάντα από τυπικά θέματα. Η σχέση με τη σύζυγο του είναι τυπική και δεν υπάρχει ουσιαστική συναισθηματική επαφή.

Η ερωτική επιθυμία είναι αρκετά έντονη, όχι όμως προς τη σύζυγο του, και διοχετεύεται σε περιστασιακές σχέσεις. Είναι παντρεμένος 2η φορά, από τον πρώτο γάμο του έχει δύο παιδιά, έχει χωρίσει τουλάχιστον 20 χρόνια, τον «βάραινε» για χρόνια αυτός ο χωρισμός, γιατί συναισθηματικά υπάρχει ιδιαίτερη σύνδεση με την πρώην σύζυγο. Αποκαλεί τον εαυτό του άνθρωπο της χαράς και του γλεντιού, συμμετέχει πρωταγωνιστικά σε παρέες, αλλά δεν έχει στενούς φίλους και δεν συζητάει τα προβλήματα του, αν κι αποζητά την παρηγοριά. Έχει έντονες εκρήξεις νεύρων, από ασήμαντες αφορμές, αλλά παροδικές.

Συμπάσχει αρκετά έντονα, κλαίει εύκολα, αλλά προσπαθεί να συγκρατηθεί μπροστά σε άλλους. Κοιμάται πάντα πολύ νωρίς και ξυπνάει νωρίς το πρωί ξεκούραστος. Δεν μπορεί να κοιμηθεί ανάσκελα και ροχαλίζει πολύ. Όταν έχει πόνους αρθριτικούς, θέλει ζέστη και είναι ευαίσθητος στην «υγρασία».

Πίνει πάρα πολύ νερό που το θέλει κρύο. Συχνά πιπιλάει παγάκια. Επιθυμεί ιδιαίτερα τα μεζεδάκια, τα πικάντικα, τα αλμυρά, ακόμα και παστά, τα φασόλια, τα οστρακοειδή και το κρασί.

Μέχρι πριν 3-4 χρόνια έτρωγε τα νύχια του, ενώ τώρα σε καταστάσεις έντασης, ξύνει συνέχεια τον αντίχειρα με τον δείκτη.

Με αυτά τα στοιχεία πήρε Medorrhinum 1Μ και Natrum Sulphuricum 6χ 30 ένα κάθε ημέρα. Μετά από 25 ημέρες μας επισκέπτεται πάλι, με την ίδια, σχεδόν, συμπτωματολογία.

Η επιγαστραλγία εμφανίζεται, κυρίως, 9.30 -10.000 π.μ., ενώ το πρωί ξυπνάει από λιγούρες κατά τις 3.000-4.000 π.μ. Παρατηρεί άσχημη απόπνοια.

Είναι όμως έκδηλο ότι ανησυχεί πιο πολύ για την υγεία του. Το αποδίδει στο ότι επηρεάζεται εύκολα από ανθρώπους, ειδικούς και μη, που του συνιστούσαν χειρουργική αντιμετώπιση.

Αποφεύγει να κοιμηθεί όμως αριστερά τελευταία, γιατί επιδεινώνεται ο πόνος.

Ο πόνος ανακουφίζεται αν φάει ή πιεί οτιδήποτε.

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι η δυναμική της ίδιας της ασθένειας. Αναφέρει, ότι η σχέση με τη γυναίκα του έχει γίνει «περιέργως πολύ καλή», χωρίς να παρεμβληθεί κάτι άλλο.

Με αυτά τα επιπλέον στοιχεία πήρε Phosphorus 200, μια δόση, και Natrum Phosphonicum 6 χ τριάντα δόσεις, μια κάθε ημέρα. Χωρίς επιδείνωση, ο ασθενής βελτιώνεται σημαντικά από την 12η ημέρα. Μαζί με τη βελτίωση, παρατηρείται και μια ραγδαία πτώση της πολυδιμίας, η οποία, δίιια, φτάνει σε φυσιολογικά επίπεδα (πάντα για κρύο νερό).

Δεν παρατηρείται άλλη σημαντική αλλαγή.

Ένα μήνα μετά από χορήγηση του Phosphorus, ο ασθενής υποβάλλεται σε γαστροσκόπηση στις 14.10.91, στην οποία δεν βρίσκεται παρά ελάχιστη ερυθρότητα γύρω από τον πυλωρό. Σε double-contrast ακτινογραφία στομάχου δεν φαίνεται κανένα εύρημα.

Ο ασθενής παραμένει σταθερά καλά όλο τον τελευταίο χρόνο, έχοντας, μάλιστα, δομήσει ουσιαστικά καλύτερες σχέσεις με το οικογενειακό του περιβάλλον.

Το ιστορικό αυτό δεν παρατίθεται για ν' αποδείξει τη, δεδομένη έτσι κι αλλιώς, δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Απλά υπογραμμίζει τον τρόπο δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, όπως αυτός διατρανώνεται στη δεύτερη παράγραφο του Οργάνου της Θεραπευτικής Τέχνης του Σαμουήλ Χάνεμαν: «To ύψιστο ιδανικό της θεραπείας είναι η ταχεία, ήπια, μόνιμη αποκατάσταση της υγείας, η άρση κι εξολόθρευση της αρρώστιας σε όλη της την έκταση με το συντομότατο, ασφαλέστατο κι αβλαβέστατο τρόπο, σύμφωνα με αρχές που κατανοούνται σαφώς».

Υποδεικνύει, επίσης, αυτό το περιστατικό, τις θεραπευτικές αλλαγές που μπορούν να συμβούν μετά από μια ομοιοπαθητική θεραπεία σε παθολογοανατομικές αλλοιώσεις, τέτοιας έκτασης, που καθιστούσαν επιβεβλημένη τη χειρουργική προσπέλαση (λόγω του φόβου κακοήθους εξαλλαγής).

Τέλος, αφήνεται στον αναγνώστη να κρίνει τη διαφορά του επιπέδου υγείας ενός ανθρώπου που θεραπεύτηκε μέσα από την ομοιοπαθητική προσέγγιση, με το αντίστοιχο επίπεδο υγείας που θα είχε μετά την «κλασική» ιατρική προσπέλαση. Ένα ακρωτηριασμένο στομάχι θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση, η ελάχιστη ορατή διαφορά.